Niech się wstydzi ten co robi, nie ten co widzi.

Co za kolejka! Ustawiłam się za pewną blondynką trzymając w dłoni notesik i wyjrzałam przed nią by spojrzeć ile dziewczyn przede mną stoi. Zapowiada się dłuugie oczekiwanie.
(...)
Przechodziłam z nogi na nogę już nieco zniecierpliwiona. Ziewałam, z trudem utrzymywałam otwarte oczy. Boże, skoro ja się zmęczyłam staniem w kolejce to ja nie chcę wiedzieć co czują ci biedni siatkarze po meczu kiedy jeszcze muszą rozdawać autografy i pstrykać sobie fotki z fanami a także udzielać wywiadów.

Bartosz stał z markerem w dłoni i jak automat pytał tylko : "Dla kogo autograf?" "Proszę bardzo".
Gdy nadeszła moja kolej, podałam mu otwarty notesik a on spytał:
-Imię?

-Flawia-odpowiedziałam uśmiechając się pod nosem. On szybko podniósł wzrok, który od pewnego czasu miał spuszczony w dół.

-Dla Flawii-podpisał i oddał mi moją własność a ja grzecznie podziękowałam i odeszłam na bok by przepuścić tłum, który stał za mną.

"Bartosz Kurek dla Flawii. Poczekaj chwilę pod halą."-tak brzmiał wpis. Kiedy go odczytałam zastanowiłam się sporą chwilkę, czy aby powinnam. Zrobiłam to o co mnie prosił. To nic, że czekałam prawie 2 godziny.

Siedziałam na tej samej ławce, na której gadaliśmy po południu. Wybiła godzina 23:45, okropnie marzłam na zewnątrz. Siedziałam obejmując się rękoma i lekko szczękając zębami. Poczułam nagle, że zrobiło mi się cieplej. Czemu? Bo ktoś narzucił  mi biało-czerwoną bluzę z napisem POLSKA na plecy. Odwróciłam się do tyłu a na mej twarzy zagościł lekki uśmiech:

-Jeszcze chwila a bym poszła do hotelu.

-Przepraszam, że musiałaś tu marznąć, nie myślałem, że to aż tak się przeciągnie. Jeszcze jakaś babka z CIACHA.NET zaczepiła mnie bym odpowiedział jej na jakieś pytania-zaśmiał się i usiadł obok mnie

-Ciacha?-roześmiałam się i poklepałam go po plecach-Nie noo, rozrywany jesteś widzę.-puściłam mu oczko

-Nie śmiej się, ty wiesz jakie oni pytania zadają?-wywalił gały kręcąc głową. Przeniósł wzrok na mnie i po chwili ciszy zaczął:

-Masz może ochotę na gorącą herbatę? Tu niedaleko jest kawiarnia, czynna do 1 w nocy.

Niepewnie zerknęłam na niego kątem oka by zaraz utkwić wzrok w gwieździstym niebie. Kurek odchrząknął głośno i tak przez 10 minut siedzieliśmy w ciszy. Przyjemnej ciszy.

Nie poszliśmy na herbatę, ale podprowadził mnie pod sam pokój hotelowy. Pożegnaliśmy się zwykłym "Dobranoc" i każde z nas poszło w swoją stronę.

-A tej znowu nie ma-przeczesałam wzrokiem całe pomieszczenie i szybko poszłam pod prysznic.

(...)

Znowu to samo. Wychodzę ze szkoły, jest późne, zimowe popołudnie. Wszędzie ciemno i zimno. Idę w grubej kurtce, kozakach z torbą Adidasa przewieszoną przez ramię kierując się do domu. Podjeżdża  czarny Peugeot a w nim mój dobry kolega, który chodził do LO. Zaproponował mi podwózkę, więc się zgodziłam. Wolałam jechać niż iść taki kawał drogi po lodzie i śniegu w mrozie.
Gadało nam się bardzo dobrze, jak zwykle z resztą. Oboje z Arturem żartowaliśmy, rozmawialiśmy o ostatnich sytuacjach w szkole. Nie przypuszczałam, że... W życiu bym się tego nie spodziewała. Nie sądziłam, że mnie coś takiego spotka, a na pewno nie ze strony Artura, którego znałam od podstawówki.

Po paru minutach Artur zjeżdża do miejskiego lasu i...

(...)
Zerwałam się z łóżka cała zapocona, moje serce waliło jak oszalałe. To wraca, wciąż bez ustanku wraca.
Minęło już 8 lat od tamtego wydarzenia a ja wciąż to przeżywam...Mimo że po całym zdarzeniu przez 2 lata leczyłam się u psychologa i psychiatry biorąc leki psychotropowe by czasem nie zrobić czegoś głupiego...
Cały czas mam przed oczami chłopaka, który zamyka samochód od środka i zdziera ze mnie ubrania...
Krzyk, płacz. Nikt mnie nie słyszy.W jednym momencie mój najlepszy kumpel zrujnował mi całe życie, pozbawił mnie tego co chciałam stracić w przyszłości z odpowiednim mężczyzną... Potem ucieczka. Jestem pobita, zakrwawiona, na sobie mam tylko podartą podkoszulkę i rozerwane spodnie.

(...)
Szpital, policja, zeznania, niekończące się sprawy sądowe i ta ostatnia...kiedy sąd skazał go na 3 lata więzienia...
To był ciężki czas zarówno dla mnie, jak i moich najbliższych. Od tamtej pory nie miałam chłopaka, choć miałam na to szansę nie raz. Ciężko się z tym żyje.

(...)
Pobiegłam do łazienki by się ochłodzić pod zimną wodą. Odkręciłam kurek mocząc twarz. W mych oczach zaszkliły się łzy.

Kiedy wyszłam z łazienki do pokoju raczyła wejść Zośka. Dziwnie zachowująca się położyła się do łóżka.

-Ty wiesz, że jest 20 po 3 ?-zapytałam stając nad nią- Gdzie ty się podziewałaś?

-Czekałam na autografy-szepnęła odwracając się na drugi bok. Poszłam w jej ślady i także wróciłam pod kołdrę, jednak już nie zasnęłam.


Rano wróciłyśmy do Bełka, podrzuciłam koleżankę do domu a sama udałam się do swojej siostry. Zaparkowałam pod domem Winiarskich gdzie już po dworze latał Oli a rodzice z maleństwem siedzieli na tarasie. Michał, który poruszał się za pomocą kul, wylegiwał się na leżaku a Dagmara karmiła syna owocowym deserkiem.

-Kogo me przepiękne oczęta widzą! Jak na meczu było?-Winiar rezolutnie wyszczerzył ząbki i wskazał na miejsce obok siebie bym usiadła

-No już, już. Te twoje oczy wcale nie są takie ładne-pokazałam mu język siadając obok tego przygłupa

-Nie gadaj, wszystkie laski lecą na moje oczy-stwierdził z powagą przyjmujący a jego żona parsknęła śmiechem

-Ja na pewno na nie nie poleciałam-pokiwała głową wycierając Antosiowi buźkę

-Tak sobie mów, a kto mówił, że "nic mnie tak nie jara jak oczy Winiara", co? -zacytował słowa Dagmary sprzed ładnych kilku lat kiedy dopiero się poznali. Przysłuchiwałam się ich rozmowie śmiejąc się pod nosem. Daga spojrzała na niego z niedowierzaniem

-Nie wymyślaj! To ty się za mną uganiałeś! Ja mówiłam, żebyś dał mi spokój a ty żeś się jak rzep do psiego ogona uczepił i w końcu nie miałam wyjścia i musiałam się zgodzić.-pokiwała głową a Michał się roześmiał szykując już odpowiedź. Postanowiłam to przerwać, bo ze śmiechu zaczął boleć mnie brzuch

-Okej, okej. Już wszystko wiem, Daga jarała się twoimi oczami, ty uczepiłeś się jej jak rzep, dla świętego spokoju się zgodziła być z tobą i z czegoś takiego wyszedł mały Olo. Sprawa wyjaśniona-rozbawiona sięgnęłam po jabłko leżące na stole.


-A jak na meczu się podobało?-zapytała nagle moja siostra

-Zajebiście było-wydukałam z pełną buzią- Szkoda, że nie grałeś szwagierski.

-Niestety...-westchnął głośno, ale nie wytrzymał i zaraz musiał coś powiedzieć-Kurek jest wolny!

Zatkało mnie, nie wiedziałam co mam mu odpowiedzieć. Daga uśmiechnęła się pod nosem a ja siedziałam z otwartą buzią przez kilka sekund zanim coś wydusiłam:

-Jaki Kurek? Kto to Kurek?

Misiek strzelił sobie facepalma i spojrzał na żonę

-Ona serio, czy tylko głupią udaje? Wy w ogóle obie z jednej produkcji pochodzicie?-pokręcił głową z rozbawieniem a ja zaraz stuknęłam go z pięści w bark

-Aua!-złapał się za bok i po chwili mi oddał

-Uważaj, bo zaraz ci tak przyłożę, że już nigdy, ale to nigdy piłki na boisku nie odbijesz.-mając kamienną twarz uszczypnęłam go w brzuch

Winiarska przyglądała się temu z boku postanawiając nas rozdzielić. Posadziła mnie obok siebie i pogroziła nam obu palcem jak dzieciom w przedszkolu.

-Wy oboje niedorobieni jesteście-wywaliła śmiejąc się, więc dołączyliśmy do niej.

I jak tu z takim czubkiem wytrzymać, co?! :) Nie wiem co Daga w nim widzi. Przecież to taki jakiś... Ech, jedyne co potrafi to ładne dzieci robić :P

(...)

W poniedziałek powrót do rzeczywistości. Praca! Moja kochana praca.
Strzygłam akurat pewnego pana, obok mnie stała Zosia przyglądając się temu co robię a szefowa nakładała kobiecie farbę na włosy.

Nagle do salonu wpadła wysoka, szczupła blondynka.

-To ty kurwo przespałaś się z moim facetem!-podbiegła do mnie ciągnąc mnie za ramię. Spojrzałam na nią przerażona, zupełnie nie wiedząc o co chodzi.

-Słucham? Ja nie wiem o czym pani mówi!-odeszłam na bok a klienci włącznie z Kariną i Zośką przyglądali się nam z boku.

-Nie wiesz? Ślub mieliśmy brać w październiku a ty jeden raz na mecz pojechałaś, jeden jedyny raz i rozpieprzyłaś mój związek!-wymachiwała łapami o mało co nie uderzając mnie

-Ale z jakim facetem?! Kim pani jest?-krzyknęłam a kiedy blondynka ściągnęła okulary skapowałam już o co biega.- Pomyliła mnie pani z kimś, to chyba chodzi pani o tamtą dziewczynę-wskazałam palcem na rudą a ona przełknęła głośno ślinę.

Wiem, że zachowałam się jak świnia, ale to co zrobiła Maciejewska było...
 No jak mogła przespać się z Bartmanem??? No jak? Już wiem czemu po meczu wróciła tak późno do pokoju!
Poznała go w piątek i po kilku godzinach poszła z nim do łóżka. Brak słów, totalny.



_______________________________
I znowu nie dotrzymałam słowa! Miał być w przyszłym tygodniu a mnie taka wena ogarnęła, że nie mogę jej opanować!!!! :D Muszę się jej jakoś pozbyć chyba :P
Rozdział dla wszystkich moich czytelniczek :)
Już nie piszę kiedy pojawi się następny, bo znając mnie to... :D Same już chyba wiecie :*
Pozdrawiam Was, do następnego :)
Monika